9 Songs (Film, 2004) - MovieMeter.nl (2024)

+ Mijn Films

• On Demand:

• Niet beschikbaar op Netflix
• Niet beschikbaar op Pathé Thuis
• Niet beschikbaar op Videoland
• Niet beschikbaar op Amazon Prime
• Niet beschikbaar op Disney+
• Niet beschikbaar op Google Play
• Niet beschikbaar op meJane

Matt

Lisa

Zichzelf - The Dandy Warhols (onvermeld)

Zichzelf - Franz Ferdinand (onvermeld)

Zichzelf - Elbow (onvermeld)

Zichzelf - Black Rebel Motorcycle Club (onvermeld)

Zichzelf - Black Rebel Motorcycle Club (onvermeld)

Zichzelf - Super Furry Animals (onvermeld)

Zichzelf - The Von Bondies (onvermeld)

Zichzelf - The Von Bondies (onvermeld)

Zwak probeersel. De personages interesseerde me voor geen meter, de sexscenes zijn alles behalve passievol, romantisch of erotisch. Het is vooral heel saai. En de concertopnames zijn van mindere kwaliteit dan de meeste youtube fimpjes. In ieder geval dan de mijne.

Nee 1 ster voor een enkel aardig nummer.

Nou, toch nog gevonden in concerto en heb eigenlijk niks gemist.

Na de schitterende muziekfilm 24 Hour Party People maakt Winterbottem toch een ultieme misser met zijn nieuwe muziekfilm. Het is gewoon een en al neuken neuken neuken met daartussendoor een concert. Waar slaat dat op? Gaat totaal nergens over. Als ik sex wil zien dan ga ik wel naar een willekeurige p*rno site waar het allemaal nog oh zo explicieter is dan deze prul. De concerten daarintegen zorgde maar voor een beetje variatie maar het is meer domme sex dan muziek. Dus zelfs die mini concertjes van de goede muziek kunnen het niet redden want die domme p*rno overtreffen het.

Prul: 0,5*

Matig.

Weinig boeiende personages zijn voor een film als deze al gauw de doodsteek. Ik vind Stilley ook verre van aantrekkelijk genoeg om een rol als die van haar te spelen. Ik schrok ook wel even toen ik naar de tijdbalk keek en bleek dat ik nog maar net op de helft was.

Monotone scènes, weinig in het hoogspringende dingen. De muziek gaat wel, maar echt goede nummers zaten er niet tussen. Visueel weinig hoogstaand, iets wat ik nav de poster eigenlijk wel had verwacht.

2*

Ik heb deze film een tijdje geleden gekeken en het was niet slecht en goed, meer slecht.

Het mistte uiteraard een goed verhaal, stevige ondergrond, maar toch was het niet helemaal slecht.

De concerten waren toch wel een goede toevoegingen, alleen was het toch niet helemaal.

Ook sommige dingen in de film kan ook niet echt veel uithalen zoals dat Antarctica gebeuren en de bezoek naar de ...

Ook het liefde maken vond ik wel een beetje neutraal.

In dit soort genre, soort verhaal met p*rno elementen, zijn vaak slechte films en het gaat nergens over.

Ik vind dit geen p*rno, al heeft het daar wel wat van, p*rno lijkt mij echt toch wel iets anders waartoe deze film niet toe behoort.

Een redelijk goeie voldoende is het.

3'

Slecht als film maar goed als p*rno.

Echt een film is het niet want er wordt voornamelijk alleen in gen**kt.

Maar dat vind ik niet erg hoor 😛.

Vergeleken met de meeste films heeft deze film wel de mooist in beeld gebrachte seks scenes en is veel beter dan al dat zoetsappige gedoe uit Hollywood.

Van mij mogen ze wel veel explicieter.

Maar het is in iederegeval geen film met veel dialogen want 1/4 is concerten en 3/4 is n**ken.

Verder is het niet bijzonder dus je moet dan ook echt niet meer verwachten dan alleen maar seks.

En je moet er dan ook nog van houden maar het filmwerk is wel het hoogtepunt van de film want het is erg mooi gefilmd en de belichting is erg goed gedaan.

Dus toch een 2,0 🙂

x2

Stevig minpunt waren die quasi filosofische Antartica-scenes, dat had er uitgemoeten.

Heel erg verschrikkelijk inderdaad. Evenals die voicover (misschien was die nog wel erger).

Echt de doodsteek voor de film -die me erg meeviel- en zoals OH al schreef al te makkelijk wordt afgeserveerd als p*rno & muziek in losse scènes. Best een mooi portet namelijk, goed geprobeerd door Winterbottom & co. maar mislukt door het parapluutje waar het allemaal zonodig onder moest komen te hangen.

Je moet het zo zien Sinterklaas. Matt de wetenschapper zit voor zijn onderzoek misschien soms wel maanden onafgebroken op Antartica. Daar moet hij het doen zonder vrouwen met als gevolg geen sex. Thuis in Londen wil Matt de schade inhalen, wat voor hem betekent lekkere wijven en veel sex én genieten van live concerten. Ik in zijn plaats zou exact hetzelfde doen. Dus met het verhaal is helemaal niks mis. Heel geloofwaardig allemaal. Ik zie deze film daarom ook meer als een documentaire van iemand die na een verblijf van maanden in een onherbergzaam oord thuis in een grote stad op zijn manier het vertier zoekt.

En wat de film of documentaire verder betreft; de live muziek van o.a. B.R.M.C, Elbow, Dandy Warholts vond ik keigoed. Ook zeer mooi dat nummer van Goldfrapp wat je dacht ik hoorde in die nachtclub. En die sexscènes vond ik ook best wel mooi, absoluut geen p*rno maar gewoon erotiek. Voor mensen die dit p*rno vinden zou ik deze film A Serbian Film willen aanbevelen. Dan kun je pas echt zien wat het verschil is tussen erotiek en p*rno. 🙂

Ik heb me in ieder geval best wel vermaakt met deze 9 Songs van Winterbottom die je het best thuis kan bekijken en niet in de bioscoop. In een bioscoop voel ik mij bij het zien van dit soort films nogal ongemakkelijk.

3,5*

Een matige film die een beeld schetst van de relatie tussen Lisa en Matt.

Dit alles wordt afgewisseld met 9 tracks van bands waar het koppel o.a. naar toe gaat.

Tussendoor krijgen we genoeg erotiek en soft-p*rno te zien.

De doelstelling van deze film is absoluut niet om de kijker opgewonden te laten worden.

Verder ligt de nadruk niet op sex alleen, en hebben de tracks ook een bepaalde betekenis op hun relatie.

Helaas niet meer dan 2,0 *

Vooropgesteld: ik hou wel van een probeerseltje. Dat kan dan wel tegenvallen (dat doet het vaak) maar het kan ook zeer goed werken. Deze 9 songs heeft beide. Het idee is goed, de scènes werken maar door deze vorm en nauwelijks plot geloof je het na krap een halfuur wel. Dat laatste halfuur wordt dan maar plichtmatig uitgekeken en gaat zelfs vervelen.

Aangezien seks hier nu net het punt is dat gemaakt wordt is dit één van die films waarin het nuttig is. Ook het naak (op een enkel shot na) heeft zijn functie, net als de ongesimuleerde seks. Dat komt ook doordat het zeer liefdevol - teder haast - wordt uitgevoerd en in beeld gebracht.

Plot is er nauwelijks, inhoud des te meer. Een relatie die gewoon bestaat uit gedeelde passie, in de muziek en in bed. Niets meer, niets minder. Er wordt niet over geoordeeld, het is geen nihilistische inzet: het is gewoon een heftige relatie als velen die rauw getoond wordt. Maar door het prima spel sijpelt de liefde er wel gestaag in. Dan zijn er verder nog de aardige muzieknummers, de sfeervolle warme fotografie met mooie kleuren en wat geneuzel over Antarctica. Dat laatste had niet per se gehoeven, al zal Winterbottom er wel iets mee bedoelen. Verder 3,0* voor deze.

Een probeersel.

En eigenlijk best een interessant probeersel. Want, ondanks dat het al bijna weer tien jaar geleden is dat ik dit probeerseltje voor het eerst zag - en net m'n tweede herziening gedaan heb - vind ik het nog steeds niet makkelijk om er een mening over op te schrijven. Maar de vraag "wat vind ik er van" blijft toch intrigeren.

Waar de film wat mij betreft op een vrijwel geniale manier in slaagt is om een beeld te geven van de relatie van Matt en Lisa. Dat wil zeggen, door de ogen van Matt, en met een stuk afstand erin waardoor de gewone 'sleur' dingen verdwenen zijn, en alleen overblijft wat voor Matt ongewoon was, wat hij onthouden heeft, wat indruk op hem gemaakt heeft. En dat komt dus hoofdzakelijk neer op een paar concerten en de wat interessantere standjes. Wellicht is dat persoonlijk, maar eigenlijk komt het best goed overeen met wat ik me van een paar van m'n vriendinnen herinner. En eigenlijk is dat best confronterend - meer was er kennelijk niet in die relaties.

Wat me daarnaast opvalt is dat - in tegenstelling tot p*rno, maar ook in tegenstelling tot erotiek, of romantiek - de seks vooral erg realistisch in beeld gebracht wordt. Met een grote uitzondering daarin natuurlijk - het werkt wel wat erg goed allemaal, en da's in het echt toch eigenlijk bijna nooit zo. Met dat idee als aangever, misschien is het ook wel terecht als we het geheel meer zien als de ietwat puberale herinnering aan een relatie. Maar met p*rno of erotiek heeft het duidelijk niks te maken - wie dat denkt mist wat de essentie van die dingen is.

Interessant, dus. Maar als we kijken naar wat de film teweeggebracht heeft, dan lijkt toch vooral de stigmatisering (ai, echte seks) daarin de hoofdrol te spelen. Kennelijk maakt dat een normaal oordeel vrijwel onmogelijk. En geheel in lijn met wat je van een volstrekt bekrompen samenleving verwachten zou, moddert de regisseur aan de rand van de filmwereld verder, krijgt de acteur enig respect, en moet de actrice het met kansloze bijrolletjes stellen. Misschien dat dat niet alleen door deze film komt, maar de schijn is er tegen.

Jammer eigenlijk. Het probeersel is tenslotte best geslaagd, en de dapperheid om het te maken verdient toch ergens wel wat meer.

Een wat controversiële film waar de het gegeven van expliciete seks de overhand neemt bij de algemene beoordeling van deze film. Deze film kan je wat vergelijken met Lucia y el sexo en probeert een beeld over een relatie tussen twee mensen te schetsen. Op zich niet onlogisch dat daar dan ook seks aan te pas komt. Dat levert een geloofwaardige sfeer op van een mooie relatie tussen twee mensen. Wel miste ik op den duur wel de verrassing, omdat het steeds weer het zelfde thema was. En dan rijst nog de vraag of dit op zich wel boeiend genoeg is om los van de mooie sfeer, als kijker interessant te vinden.

Resultaat is een mooie film, al zullen velen hier zich niet zo in vinden. Maar echt speciaal was het ook niet. Zo mooi als de liefdesscènes waren, zo slecht waren de muziekfragmenten in beeld gebracht. Jammer, want de muziek paste er eigenlijk wel bij. Toch nog een score net boven net boven een voldoende voor de sfeer en de muziek zelf dan.

Deze korte film bevat letterlijk en figuurlijk veel muziek, bloot en p*rno (o.a. beffen, neuken en pijpen). Het verhaal welke puur en alleen draait om Lisa (gespeeld door Margo Stilley die er best mocht wezen met haar fraaie lichaam) en Matt (gespeeld door Kieran O'Brien, die best redelijk geschapen is en ook behoorlijk harig in de schaamstreek), die een relatie met elkaar hebben, stelt eerlijk gezegd weinig voor.

De uitvoering van het verhaal bestaat met name uit flarden uit live binnenhuis concerten (steeds één liedje, waardoor je uiteindelijk uitkomt op 9 liedjes. Vandaar ook de filmtitel "9 Songs") van de pop en rockbands B.R.M.C (uitzondering met twee liedjes), The Von Bondies (mooi liedje overigens), Elbow, Primal Scream, The Dandy Warhols, Goldfrapp (niet live, maar de scene wordt wel fraai in beeld gebracht als Lisa en Matt naar de seksclub "Venus" gaan en Lisa opgewonden raakt van de vrouwelijke stripster), Super Furry Animals, Franz Ferdinand en Michael Nyman achter de piano (het wordt ook afgespeeld in die volgorde) en de vooral seksuele relatie tussen Lisa en Matt die behoorlijk expliciet in beeld werd gebracht.

Zo zie je niet Margo Stilley vrijwel continue bloot, maar zie je ook hoe ze regelmatig wordt gebeft (waarbij de vagin* duidelijk zichtbaar is), aan haar borstjes wordt gezogen, wordt geneukt (met condoom 🙂 en op het einde zie je ook hoe Margo Stilley de penis van Kieran O'Brien inbrengt in haar als ze op hem zit) en zichzelf masturbeert. Dat wordt overigens visueel (met licht en kleur effecten en decors) allemaal mooi in beeld gebracht. Uiteraard krijgt Kieran O'Brien ook de nodige aandacht van Margo Stilley. De bad scene waarbij Margo Stilley met haar voeten de half stijve penis van Kieran O'Brien aanraakt en zelfs masturbeert, was misschien wel één van de mooiste visuele scenes in deze film en hetzelfde geldt in iets mindere maten voor de SM-achtige lange bef scene waarbij ook hitsig wordt gepraat door Margo Stilley. De pijp scene waarbij Kieran O'Brien zelfs rijkelijk klaarkomt, vond ik zeer gewaagd (ook de neuk scene op het einde). Zowel Margo Stilley als Kieran O'Brien deden het verdienstelijk en ze hadden er zichtbaar ook veel plezier in (wat ik me bij Kieran O'Brien zeker goed kan voorstellen 😄).

Daar de film draait om muziek en seks moet je de rest (o.a. het gedoe op de Antarctica, wel mooi in beeld gebracht) met een korreltje zout nemen. Al met al vond ik dit best een leuk probeersel voor een film, welke zich lekker wegkijkt (vanwege het bloot en de seks) en ook lekker in het gehoor ligt (vanwege de muziek). Omdat de film ook maar iets van 65 minuten duurt wordt het ook nergens echt saai of langdradig.

Niet goed.

Het is eens wat anders, maar 9 Songs heeft weinig om het lijf. Een uur, langer duurt het niet en toch voelt het stroperig aan. Muziek, seks, und so weiter und so weiter. Het gaat 'm inderdaad niet enkel om seks - ook al wordt die, gelukkig, expliciet in beeld gebracht -, maar voornamelijk om de relatie van een (vervelend) koppel.

Los van enige audiovisuele trucjes en wat sfeervolle momentjes heb ik weinig plezier beleefd aan deze film.

1,5

Redelijk simpele neukfilm. Knip er wat onnodige bagage uit, en 9 Songs had zo op xxxvideos kunnen staan. Op zich is dat zeker niet zozeer waar het schoentje knelt; het euvel ligt veeleer bij de saaie personages en het repetitieve karakter van de film. Matt en Lisa blijven lege hulzen, en na de zoveelste stoute capriooltjes van de twee vond ik het eigenlijk wel mooi geweest.

En passant dacht Winterbottom: als ik er nou eens lukraak wat Antarctica beelden tegenaan gooi, krijgt mijn film wellicht ineens een hele diepzinnige lading! Hah, leuk geprobeerd. En de immer herhalende, lamlendige rockconcerten; wat was daar de intentie van? Had dat nodeloze geneuzel lekker achterwege gelaten.

Toch is het geen faliekante mislukking. Het gedurfde concept boeit aanvankelijk nog wel, en de te pas en te onpas ingezette piano riedeltjes geven bepaalde scenes nog wel iets passioneels mee tijdens het rampetampen. De keuze om expliciet naakt niet te schuwen siert de regisseur ook wel, je moet dan ook niet gek opkijken zodra er eens een pik frontaal op de voorgrond prijkt, want niks censuur. Maar zeker de minste Winterbottom die ik tot dusver zag. 2,0*.

“She was twenty one, beautiful, egotistical, careless and crazy.”

Expliciete seksscènes die worden onderbroken door rockmuziek en een reis naar Antarctica. Regisseur Winterbottom wil wat zeggen over een korte maar krachtige relatie, maar komt niet verder dan seks en wel erg korte interacties. Het is allemaal erg oppervlakkig en Matt en Lisa zijn wat vlakke en saaie personages. De acteurs O’Brien en Stiley doen wat van ze gevraagd wordt maar kunnen weinig uitrichten met zo’n zwak script. Seks en leuke rockmuziek, dat is geen verkeerde combinatie. Om positief te eindigen.

Bedoeling van deze film niet begrepen, optredens slecht gefilmd, geen mooie acteurs, antartica mooi maar te weinig

in beeld.